|
Odmiana pochodzi z regionu Schleswig-Holstein i Danii. Owoce średnie i duże, kuliste, lekkie, wyraźnie żebrowane. Skórka delikatna, woskowożółta z karminowymi cętkami i paskami tworzącymi rumieniec. Miąższ biały, miękki, bardzo soczysty i aromatyczny. Miąższ ścisły, miękki, owoc chrupiący, bardzo soczysty, smaczny. Owoce osiagaja dojrzałość zbiorczą w pierwszej dekadzie września. Odmiana typowo deserowa owoce długo zachowują soczystość, nadają się na sok. Drzewa rosną stosunkowo silnie, tworząc kuliste, średnio zagęszczone korony. W owocowanie wchodzą dosyć późno.. Są dość wrażliwe na mróz i odporne na parch jabłoni |
|
|
Siewka odmiany Reneta Harberta znaleziona 1864 r. przez Carla Hesselmanna w niemieckim regionie Bergische Land (Nadrenia Północna-Westfalia). Owoce o grubej, zielonożółtej skórce, z silnym czerwonym rumieńcem. Miąższ żółty, soczysty, gruboziarnisty, kruchy, winno - słodki, o korzennym aromacie. Owoce osagają dojrzałość zbiorczą na początku października. Mogą być przechowywane do stycznia. Są przydatne do przerobu i jako owoc deserowy. Drzewa rosną bardzo silnie, tworząc rozległe i wysokie korony. Późno wchodzą w owocowanie. Na mróz są średnio wytrzymałe. |
|
Niemiecka odmiana powszecnie spotkana w okolicach Bremy. Opisana po raz pierwszy w 1828 roku. Owoce średniej wielkości, o kształcie kulistym, lekko stożkowate. Skórka błyszcząca, tłusta w dotyku, zielono-żółta, pokryta czerwonym rumieńcem, z białymi plamkami. Miąższ koloru białego, zwarty, kwaskowaty, średnio smaczny. Owoce osiągają dojrzałość zbiorczą w drugiej połowie października. Dają się długo przechować (do kwietnia, maja). Owoce nadaja się do przetworów, surówek i wypieków. Drzewa średniego wzrostu o luźnej, lekko spłaszczonej koronie. Zaczynają wcześnie owocować, plonując obficie, zwykle co dwa lata. Są średnio wytrzymałe na mróz i umiarkowanie podatne na parcha i mączniaka. |
|
|
Odmiana znaleziona na Wileńszczyźnie w Berżenikach koło Dukszt przez prof. Hrebnickiego jako siewka nieznanej odmiany. Owoce są duże lub bardzo duże, kulisto-stożkowate, lekko zwężające się ku kielichowi, delikatnie żebrowane. Skórka mocna, błyszcząca barwy zielonkawożółtej pokryta delikatnym, rozmytym, różowym rumieńcem. Miąższ kremowy, zwarty, po dojrzeniu kruchy, mało soczysty, winno-słodki, lekko aromatyczny. Dojrzałość owoce osiągają w pierwszej połowie sierpnia. Możliwe jest ich przechowywanie do końca września, szybko ulegają rozpadowi. Owoce typowo deserowe. Drzewa rosną bardzo silnie, tworząc kuliste, średnio zagęszczone korony. Późno wchodzą w owocowanie. Są wytrzymałe na mróz i mało podatne na choroby. |
|
|
<< pierwsza < poprzednia 1 2 3 4 następna > ostatnia >>
|
|
Strona 4 z 4 |
