Francuska odmiana opisana już w 1600 r. Wyróżnia się niewielkimi owocami (poniżej 60 g), które posiadają grubą, żółtawozieloną skórkę, prawie w całości pokrytą brunatnym, nieco szorstkim ordzawieniem. Miąższ owoców kremowy z zielonkawym odcieniem, soczysty, smaczny. Przydatne są do bezpośredniego spożycia, na susz i kompoty. W lata deszczowe często ulegają moniliozie (Sclerotinia fructigena Pers.). Drzewa rosna silnie, tworząc luźne, stożkowate korony. Późno wchodzą w owocowanie, zwykle w 5. – 6. roku po posadzeniu, dając bardzo obfite plony co drugi rok. Są wytrzymałe na mróz i mało podatne na parcha.