stare odmiany
Żeleźniak

Niemiecka odmiana rodząca niezbyt duże, kulistostożkowate, lekko żebrowane owoce z mocnym, sinawym nalotem i grubą, tłustawą, zielonożółtą skórką prawie w całości pokrytą ciemnoczerwonym, rozmyto-paskowanym rumieńcem. Miąższ owoców białawożółty lub żółtozielonkawy, zwięzły, mało soczysty, słodkawy, średnio smaczny. Szypułka średniej grubości, zwykle długa. Kielich mały, zamknięty. Owoce dojrzewają w drugiej połowie października, ale do zjedzenia nadają się dopiero w grudniu. Mogą poleżeć nawet do maja. Nadają się przede wszystkim na przetwory. Drzewa późno rozpoczynają owocowanie, dając co drugi rok umiarkowanie obfite plony. Na mróz są niezbyt wytrzymałe, na choroby – mało podatne.