stare odmiany
Boiken

Niemiecka odmiana powszecnie spotkana w okolicach Bremy. Opisana po raz pierwszy w 1828 roku. Owoce średniej wielkości, o kształcie kulistym, lekko stożkowate. Skórka błyszcząca, tłusta w dotyku, zielono-żółta, pokryta czerwonym rumieńcem, z białymi plamkami. Miąższ koloru białego, zwarty, kwaskowaty, średnio smaczny. Owoce osiągają dojrzałość zbiorczą w drugiej połowie października. Dają się długo przechować (do kwietnia, maja). Owoce nadaja się do przetworów, surówek i wypieków. Drzewa średniego wzrostu o luźnej, lekko spłaszczonej koronie. Zaczynają wcześnie owocować, plonując obficie, zwykle co dwa lata. Są średnio wytrzymałe na mróz i umiarkowanie podatne na parcha i mączniaka.